Rozdział 33

Rano obudził mnie zapach świeżej kawy.
Odwróciłam się ale Harrego już nie było. Szybko wstałam, umyłam się i ogarnęłam.
Ubrałam się w to:






Włosy upięłam w wysoki kucyk i umyłam zęby. Postanowiłam się nie malować. W sumie i tak tego nie lubię. Wzięłam do ręki zieloną bluzę z kapturem i po cichu weszłam do salonu. Harry stał przy blacie i przygotowywał śniadanie. Podeszłam do niego cicho i przytuliłam od tyłu. Złapał mnie za ręce i namiętnie pocałował. Podał mi naleśniki i kawę. Usiadłam razem z nim na kanapie. Włączył jakąś zboczoną komedie romantyczną.
-Gdzie są wszyscy?-zapytałam pochłaniając naleśnika.
-Hmm...więc Niall i Zayn poszli na zakupy. Liam z Kingą na spacer, a dziewczyny poszły na krótki shopping. Więc wychodzi na to, że jesteśmy sami.-powiedział uśmiechając się cwaniacko.
Wstaliśmy i poszłam odnieść talerz. Harry zrobił sobie drinka bez alkoholowego i zaczął ładować do niego lód. Nagle złapał mnie w pasie i zaczął przytulać i całować. Włożył ręce pod moją bluzkę i położył na moich plecach. Jego usta zatapiały się w moich wargach i szyi.
-Harry co ty robisz?-zapytałam w przerwie między pocałunkami.
-Powiedzmy, że grzeję sobie ręce.
Znowu zaczął mnie całować.
-Nie Harry. Nie mogę. Nie tutaj i nie teraz-wyszeptałam.
Zaczęłam wchodzić do pokoju.
-I muszę pamiętać, że nie wolno ci oglądać takich filmów. Twój testosteron szaleje.-krzyknęłam przez ramie z drwina i uśmiechem.
 Wbiegłam dalej do pomieszczenia teatralnie ruszając tyłkiem.
Harry wszedł za mną postanowiłam pomóc mu wybrać strój na dzisiejszy wywiad.
Ściągnął z siebie koszulkę i stał przede mną w samych dresowych spodniach. Jego ciało... Zawsze tak na mnie działało *___*
Zbliżył się do mnie, objął mnie i znowu zaczął całować po szyi.
-Harry. Znowu próbujesz. Mówiłam coś. Nie teraz...  .
-No dobrze. Rozumiem.
Wybrałam dla niego strój. Stanęłam na przeciwko niego i zaczęłam zapinać guziki od jego koszuli.Stanęłam na palcach i cmoknęłam go w sam środek nosa. Wzięłam jego stary T-shirt i poszłam włożyć go do szafy.
Harry siedział na łóżku i nieobecnym wzrokiem wpatrywał się w podłogę. Zaciskał dłonie wpięści, aż zbielały mu kostki.
-Skarbie, co się dzieje?-zapytałam.
-Nic, wydaje ci się.- odparł podnosząc nieziemskie zielone oczy.
-Nie wydaje mi się. Za dobrze cię znam-usiadłam okrakiem na jego kolanach twarzą w jego stronę.Nic nie odpowiedział-Jesteś zły?
-Nie jestem zły tylko smutny-westchnął. Bo nie wiem czy ty nie chcesz tego teraz, cy po prostu nie chcesz tego ze mną.-wyszeptał.
Po policzku spłynęła mu łza... .
-Jejku, skarbie. Oczywiście, że nie chodzi o ciebie. Po prostu potrzebuję trochę czasu. Myślałam, że mnie zrozumiesz.-spuściłam wzrok.
-Teraz już rozumiem-odparł.
-I to nie chodzi o ciebie tylko o mnie. Wierzysz mi?
-Tak wierzę.-powiedział stanowczo.
Chwyciłam Harrego za rękę i razem poszliśmy do salonu. Wszyscy już tam siedzieli.
Pożegnaliśmy się z Harrym i Liamem, którzy właśnie wychodzili na wywiad. Usiedliśmy przed telewizorem i czekaliśmy na informacje...   .
-------------------------------
Jest 33! .  Przepraszam, ze tak długo. Ale mój zacny kotek zalał mi kartke z tym rozdziałem MOIM kakałkiem. I musiałam jakoś ten rozdział reanimować.
Szczerze... z całego serca go nienawidzę. xD
Ale to nie mnie oceniać.
Proszę o DUŻO komentarzy .
Kooocham <3 ♥
Pozdrawiam i do next: Wasz Liriwiki <3 :P